Dit ben ik. Tenminste, volgens mijn tien-jarige zelf. 😉 Vroeg me hoe het zou zijn als ik later groot was en dan was het dit. Een huisje in the middle of nowhere, een nogal ongewone beste vriend en dan de hele dag mooie dingen maken.
Mijn wereld was magisch en ik vond mijn inspiratie overal. In de boeken en films die ik verslond. Op oma’s zolder, met al die magische oude spulletjes en foto’s. Tijdens mijn omzwervingen in de plaatselijke natuur waar ik van alles vond – dood of levend – en mee naar huis bracht. Aan de keukentafel van mijn moeder maakte ik er een eindeloze stroom knutsels, tekeningen, verhaaltjes en strips van.
Maar all children grow up (…except one, volgens Peter Pan). Ik vloog uit, ging een communicatiestudie doen en vond een serieuze baan in een groot bedrijf. Maar de drang om te maken bleef en in de jaren daarna volgde ik de avondopleiding bij de Fotoacademie Amsterdam. Al snel maakte ik fotomanipulaties met honderden beeldlagen en ik vond het fantastisch. Het voelde als een ‘volwassen’ variant op wat ik eerder deed aan die keukentafel. En dát was het moment – nog niet eens zo lang geleden – dat ik besloot om mijn oude liefde weer op te pakken. Tekenen. Schilderen. Verhalen verzinnen.
Het resultaat vind je hier: tekeningen en schilderijen waarin verbeelding en realiteit elkaar ontmoeten. Gewoon, omdat ik de wereld mooier vind net naast de werkelijkheid. ♥